Προτού βιαστεί κανείς να πει «Ανταμ, παρακαλώ με τον κηδεμόνα σου» οφείλει πρώτα να ακούσει τι έχει να προτείνει ο υιός Κοέν. Για να μπω κατευθείαν στο ψητό, έχει μερικά από τα πιο ωραία καινούργια τραγούδια που κυκλοφορούν εκεί έξω αυτόν τον καιρό.
Είναι - λέει - πολύ περήφανος για αυτή τη δουλειά, πιο περήφανος από όλα όσα έχει κάνει, σαν να βρίσκει τον πραγματικό εαυτό του. «Είχα φτάσει σε ένα σημείο που σκεφτόμουν να αφήσω τη μουσική. Ολο τον προηγούμενο καιρό προσπαθούσα να δημιουργήσω μια διαφορετική ταυτότητα στη μουσική, κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύω πως είμαι. Ωσπου συνειδητοποίησα ότι τελικά είμαι και εγώ σαν όλους τους ανθρώπους που ακολουθούν τα βήματα του πατέρα».
Δεν θα ήταν λίγοι εκείνοι που θα έσπευδαν να συμφωνήσουν. Καλλιτέχνες που κληρονόμησαν φωνές και ταλέντο και έκαναν - ή δεν έκαναν - μια χαρά πράγματα αλλά το «ο γιος ή η κόρη» του τάδε υπήρχε πάντα εκεί σαν συνοδευτικό τού ονόματός του. Ειδικά στις μουσικές οικογένειες, όπως του Μπομπ Μάρλεϊ, του Ραβί Σανκάρ, τα παιδιά και τα εγγόνια του Μπομπ Ντίλαν, η θυγατέρα του Στινγκ και άλλοι της νεότερης γενιάς που μπαίνουν τώρα δυναμικά στον μουσικό στίβο.
Ο Ανταμ Κοέν πέρασε από διαφορετικά στάδια, άλλαξε θέσεις απέναντι στον γιγάντιο Λέοναρντ και κάποια στιγμή άφησε ελεύθερη τη δική του φωνή να τον οδηγήσει. Θυμίζει λίγο Λέοναρντ Κοέν αυτό που ακούς; Γιατί όχι; Είναι ο γιος του και το 'χει στο DNA του.
Το είπε ο ίδιος ο Λέοναρντ πως αυτός ο δίσκος του Ανταμ «είναι φτιαγμένος από πρώτης ποιότητας ερωτικά τραγούδια». Ο πατέρας του ήταν αυτός μάλιστα που είχε προτείνει το «Like A Man» ως τίτλο του άλμπουμ. Αν θέλεις, το βλέπεις κι έτσι - είναι τα τραγούδια της ενηλικίωσης για τον Ανταμ.
Οταν έγραψε αυτά τα κομμάτια, τα έβαλε σε ένα CD και το άφησε στον πατέρα του με ένα σημείωμα να μην το ακούσει όσο βρισκόταν εκείνος στο σπίτι. Οταν έφυγε ο Ανταμ και ο Λέοναρντ το άκουσε, τον πήρε τηλέφωνο αμέσως για να του πει πόσο του άρεσαν τα τραγούδια. Και πόσο περήφανος είναι για τον γιο του.
Με αυτά τα τραγούδια και άλλα από τις προηγούμενες δουλειές του, ο Ανταμ παίζει σε πόλεις της Ευρώπης αυτό τον καιρό και έτσι έρχεται και στην Αθήνα.
«Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά, νιώθω και λίγο τρακ γιατί είναι σαν να παίζω σπίτι μου, μπροστά σε ανθρώπους που ξέρω, γνωστούς και φίλους».
Ο Ανταμ έχει περάσει μεγάλο μέρος από τα παιδικά του χρόνια στην Υδρα όπου ο πατέρας του έχει σπίτι - έχει γράψει άλλωστε πολλά για το νησί.
«Εχω πολλές πρωτιές της ζωής μου στην Ελλάδα, το πρώτο φιλί, το πρώτο ραντεβού, το πρώτο τσιγάρο. Και τώρα δυο φορές τον χρόνο έρχομαι στην Ελλάδα, το Πάσχα και το καλοκαίρι». Η Υδρα μάλιστα κάθε τόσο γίνεται το σημείο συνάντησης θαυμαστών του Λέοναρντ από όλον τον κόσμο, όπου συζητούν, αναλύουν και εμπνέονται γύρω από «κοενικά» ζητήματα και μερικές φορές όλο και κάποιος από την οικογένεια κάνει την εμφάνισή του στις εκδηλώσεις. Είναι μικρό και το νησί, ο ένας βλέπει τον άλλο.
«Και είναι αλήθεια. Πολλά τραγούδια του άλμπουμ τα έχω εμπνευστεί από την Ελλάδα, γιατί υπάρχουν μέσα μου οι εικόνες και τα συναισθήματα. Το "What Other Guy" ειδικά (ένα πραγματικά εξαιρετικό πολύ Κοέν τραγούδι) έχει πολλή Ελλάδα μέσα του». Να είναι ο οther guy Ελληνας; Ή η Αν του τραγουδιού κορίτσι δικό μας; Ποιος ξέρει...
Η φωνή του Ανταμ, έτσι όπως την ακούω στο τηλέφωνο, έχει το «χρώμα» της οικογένειας. Ζεστή, χαμηλή, εκφραστική. Ξέρει καλά πως δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι ο γιος ενός από τους κορυφαίους μουσικούς, ποιητές και καλλιτέχνες που μαγεύει ακροατήρια και έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ.
«Τώρα στα αλήθεια όμως νιώθω πως είμαι πολύ τυχερός ότι η "μάχη" μου απέναντι σε στη σκιά του πατέρα έχει επιτέλους τελειώσει. Είμαι ευτυχής και ικανοποιημένος με τη δουλειά μου και χαρούμενος που μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτό που μου αρέσει» καθώς ετοιμάζεται για τη συναυλία του την Κυριακή στην Αθήνα.
http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4678958
So it was more like a party, since most of the people there were friends of his and now and then he would talk to one or two of them. At the end of the concert he even grabbed a box full of CDs and gave them away (dammit, I had already bought mine before the show, at the price of €15 
) not just to his friends, but everyone.
Apart from that tiny sting of unpleasantness, it was a truly great show, I laughed a lot and I wish I could go back in time and live it again, it was one of the best evenings I've had in a really long time.
